Lofzang van Maria
Ik word geraakt in het Magnificat (Lucas 1:46-55) door het verbijsterende zelfvertrouwen van Maria. Een jonge vrouw, een meisje nog. Die niet begreep, maar wel zeker wist: jij, Nabije, jij ziet naar eenvoudige mensen, jij gooit machtigen van hun troon, jij kent mij beter dan ik mezelf ken.
Er staat: God toont haar macht en de kracht van haar arm en drijft uiteen wie zich verheven wanen, heersers stoot Hij van hun troon en wie gering is geeft Hij aanzien. Dat is wat er gebeurt als God kan komen: dan wordt onze orde omgegooid, dan staat wie weerloos is in het midden, naast het heilige. Fascinerend. Ontregelend. Doodeng ook, voor sommigen. Is het een wonder dat het Magnificat verboden was toen Guatemala een militaire junta had? En dat het verboden werd toen de dwaze moeders van Argentinië het gebruikten in hun geweldloze verzet tegen de dictatuur in hun land? In de Tweede Wereldoorlog vroeg de aartsbisschop van Canterbury om een verbod op het Magnificat in India, dat door de Britten bezet was, ‘om te voorkomen dat het gevoelens van rebellie zou aanwakkeren’.
In Zuid-Amerika werd de bevrijdingstheologie geboren, in de jaren zeventig. Een vorm van nadenken over God en geloof die helemaal vertrekt vanuit datzelfde zelfbewustzijn van Maria. De bevrijdingstheologie ontstond bij zelfbewuste arme mensen in sloppenwijken, waar theologen als Gustavo Gutierrez, Leonardo Boff en Dom Helder Camara samen met hen de Bijbel gingen lezen. En net als de slaafgemaakte Afrikanen in Amerika verstonden ook armen in Latijns-Amerika de potentieel rebellerende kracht van de Bijbel. Ze hadden geen historisch-kritische en filologische studies nodig om dit te begrijpen: wij zijn dat volk dat zich bevrijdt uit de slavernij van de farao. Wij zijn die mensen die verlangen naar een land van melk en honing. Wij zijn dat meisje dat zich bewust wordt van haar door God gegeven waardigheid. Wij zijn die vermoorde man aan het kruis, die wordt opgewekt en opgetild als een goddelijk kind. Sindsdien nodigt de bevrijdingstheologie uit om de traditie niet te verstaan als legitimatie van de macht, maar als een uitnodiging om het leven te heiligen… als een door god geschonken ruimte. Een ruimte die wij, met de geringste en kwetsbaarste mensen in het midden, kunnen en moeten eren. Zingend, zwijgend, niet wetend, niettemin vertellend, vierend, elkaar ontmoetend.
Komende zondag is het de derde zondag van Advent. Advent is de tijd van verwachting. In deze weken voor Kerst zien we uit naar de komst van het heilige in onze wereld, midden onder ons, weerloos en alledaags en eindeloos wonderlijk.
ds. Gerrit Olsman




van mensen voor het nieuwe bestuur van de Prot. Gemeente Soest heeft heel veel namen opgeleverd! In totaal zijn er maar liefst 60 verschillende mensen voorgedragen, waarvan ook nog een heel aantal meerdere malen. Daarnaast hebben enkele gemeenteleden kenbaar gemaakt geinteresseerd te zijn. We zijn heel blij met al deze suggesties! Het laat ons zien dat u aktief betrokken bent op de ontwikkelingen in onze gemeente! De werkgroep gaat nu verder met het benaderen van een aantal mensen met de vraag of zij eventueel beschikbaar zijn voor een bestuursfunctie. 





